Ενημέρωση περί του Συνεδρίου, με τίτλο «Στοχασμός του Θανάτου: Διεπιστημονικές Προσεγγίσεις»

 

Στην πρωινή συνεδρίαση σήμερα 12.12.2012, μετά την αισιόδοξη νότα και τον πολύ ευχάριστο χαιρετισμό που απηύθυνε η κυρία Πασχαλίδου, Αντιδήμαρχος Νεότητας, Αθλητισμού και Εθελοντών κι έπειτα από τον χαιρετισμό του Πρύτανη κ.Μυλόπουλου που μίλησε για τον "θάνατο του παλιού" και για μια νέα αρχή, ο λόγος του αναπληρωτή καθηγητή φιλοσοφίας Γ.Ζωγραφίδη για τον εκλιπόντα -το περασμένο καλοκαίρι- λέκτορα φιλοσοφίας Επαμεινώνδα Βαμπούλη στην μνήμη του οποίου είναι αφιερωμένο το Συνέδριο, διαμόρωσε και το συναισθηματικά φορτισμένο κλίμα για το υπόλοιπο της ώρας.

Το θέμα του Συνεδρίου, βαρύ από μόνο του - αν και βεβαίως εξαιρετικά ενδιαφέρον- φορτίστηκε με το ανθρώπινο συναίσθημα του πόνου της απώλειας. Μέσα σε εκείνη την αίθουσα νιώσαμε τόσο άνθρωποι όσο ποτέ άλλωτε. Αντιληφθήκαμε τη μηδαμινότητα της ύπαρξης μας και την ουσία της ζωής που είναι... το ζην.

Την σειρά ομιλιών άνοιξε ο αγαπημένος σε όλους καθηγητής Φυσικής και συγκεκριμένα του Τομέα Αστροφυσικής, Αστρονομίας και Μηχανικής, Ι.Σειραδάκης, μοναδικός κάτοχος του βραβείου Desarte στην Ελλάδα, με την ομιλία του που είχε θέμα "Η Εξέλιξη και ο Θάνατος των Αστεριών". Μίλησε με πολύ απλή γλώσσα και τρομερή  μεταδοτικότητα για την Κοσμολογική Αρχή, την διαστολή του σύμπαντος, για τα στοιχεία που το απαρτίζουν, για το Big Bang και τη θεωρία του Στατικού Μοντέλου, για την ηλικία του σύμπαντος (13,7 δισ.χρονια) και το πόσο εύκολα αυτή υπολογίζεται με μια απλή εξίσωση, για τη γένεση των αστεριών, τα αστρικά πτώματα, του λευκούς νάνους, τα νεφελώματα, τις μαύρες τρύπες, τους αστέρες νετρονίου. Αφού λοιπόν ο κος Σειραδάκης κατάφερε να μας κάνει να νιώσουμε τόσο μα τόσο μικροί, έκλεισε με μερικούς στίχους από τους Οιωνούς της Αθωότητας του William Blake: "Για να δεις τον κόσμο σε ένα κόκκο άμμου Και τον παράδεισο σε ένα αγριολούλουδο Κράτησε το άπειρο στην παλάμη του χεριού σου Και την αιωνιότητα σε μία ώρα."

Στη συνέχεια, ο καθηγητής Γενετικής του Τμήματος Βιολογίας Ζαχαρίας Σκούρας, μας κατέβασε στη Γη μας για να μας θέσει το ερώτημα "Μπορεί η ζωή να πεθάνει;" Μας είπε για τη "θεωρία της ζεστής σούπας", για το RNA, το DNA και τη λειτουργία τους, για την αναπαραγωγή, τη βιοποικιλότητα, για την αυτοοργάνωση της ύλης, τα βακτήρια, τα κύτταρα, τη μίτωση και το ζυγωτό. Για το μεγαλείο αυτού του πλανήτη που -όπως ειπώθηκε- είναι πολύ πιό πολύπλοκος από ολόκληρο το σύμπαν ακόμα και για το πόσο τυχεροί είμαστε που ζούμε εδώ. 

Τρίτη ομιλήτρια (και αγαπημένη μου ομιλία -δεν σας κρύβω), η Ιατροδικαστής και επίκουρη καθηγήτρια, κυρία Λήδα Κοβάτση, μας απογοήτευσε λίγο αφού ήταν αρκετά... φειδωλή με τις φωτογραφίες. Δεν ήθελε να σοκάρει όπως μας είπε. Η κυρία Κοβάτση λοιπόν μας μίλησε για τον σωματικό και τον εγκεφαλικό θάνατο. Για το ποιά όργανα μπορούν να μεταμοσχευθούν και μέσα σε πόσες ώρες αχρηστεύεται κάθε όργανο, για το φαινόμενο της νεκροφάνειας, για τον φυσικό και τον βίαιο θάνατο, για τη διαφορά μεταξύ της νεκροψίας και της νεκροτομής, για τη τεράστια σπουδαιότητα της νεκροψίας, πότε πρέπει να διαξάγεται νεκροτομή, πώς γίνεται η νεκροτομή, πώς ένας ιατροδικαστής εκτιμά τα αίτια θανάτου (πολύ ενδιαφέρον στάδιο αυτό), για τις πτωματικές υποστάσεις και για μια νέα επανασταστική μέθοδο που εφαρμόζεται στην Ελβετία, την Εικονική Νεκροτομή (Virtual Autopsy-Virtopsy).

Μετά το διάλειμμα, η οργανωτική επιτροπή είχε ετοιμάσει ένα δρώμενο-έκπληξη που μας ξάφνιασε όλους. Δύο παιδιά ερμήνευσαν ρόλους δυνατούς, είπαν πολλά μέσα από τα λίγα λόγια τους, για τη νεανική ψυχή, την αγωνία να ζήσει κανείς μια ζωή ολοκληρωμένη, να μην του στεροούν την ελευθερία, το διακαίωμα στο μέλλον , στην έκφραση, στην επιτυχία, στην ευτυχία, στην καταξίωση, στη μόρφωση.

Οι επόμενες τρεις ομιλίες ήταν αρκετά δυνατές ως προς τα συναισθήματα αν μιλήσω προσωπικά, καθώς ακούγοντας τους τρεις επιστήμονες διήλθα ακόμη μια φορά στην κατάσταση πένθους που βίωσα πριν κάποια χρόνια, ώστε να καταλάβω ακριβώς τα στάδια, να θυμηθώ, να εκτιμήσω. Ο επίκουρος καθηγητής Ιατρικής Γρηγόρης Λαυρεντιάδης, μας διαφώτισε περί της Θανατολογίας, Ψυχο-Ογκολογίας. Ασθενείς με καρκίνο, αντιμετώπιση από τον γιατρό και την οικογένεια, συναισθηματική εμπλοκή και υποστήριξη, ανάλυση της ψυχοσύνθεσης του ασθενούς. Δύσκολες καταστάσεις για γερά νεύρα, κουράγιο και ψυχική δύναμη. Οι σωστοί γιατροί όμως είναι πάντα κοντά μας για να μας βοηθούν.

Στη συνέχεια η κυρία Ζαϊρα Παπαληγούρα, αναπληρώτρια καθηγήτρια Εξελικτικής Ψυχολογίας μίλησε για τον Θρήνο. Για τα στάδια του θρήνου, που βέβαια δε είναι ίδια για τον κάθε άνθρωπο, την άρνηση, το μούδιασμα, την αποφυγή, τη σταδιακή συνειδητοποίηση και ένταξη, τις διαταρραχές του θρήνου, την απομόνωση. Όταν διάβασε δυο-τρία αποσπάσματα από τα λόγια κάποιων  θρηνούντων-πενθούντων ασθενών που εξέφραζαν πολλούς εκείνη τη στιγμή στην αίθουσα, με έκαναν να μη συγκρατήσω άλλο τα δάκρυά μου. Η εισήγηση της κυρίας Παπαληγούρα και ο τρόπος με τον οποίο μίλησε τόσο απαλά και όμορφα, με άγγιξε βαθιά στην ψυχή μου. Μάλλον αυτό πρέπει να κάνει ένας πολύ καλός ψυχολόγος...

Τελευταίος ομιλητής, ο επίκουρος καθηγητής Ιατρικής Λουκάς Αθανασιάδης, μίλησε για το Περιπεπλεγμένο πένθος. Για την κατάθλιψη που το συνοδεύει και πότε αυτή παύει να είναι "φυσιολογική". Πότε το πένθος, αφού περάσουμε κάποια στάδια, παύει να είναι πένθος και μετατρέπεται σε ψυσική ασθένεια. Τι σημαίνει το μακροχρόνιο παρατεταμένο πένθος, η άρνηση αποδοχής του γεγονότος μετά την παρέλευση ετών, η παράδοση και άρνηση της ζωής,τα κύματα πένθους καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής μας.

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ: http://dasta.uowm.gr/career/files/2012/12/sinedrio-thanatos.pdf 

Ιστοσελίδα Φοιτητικής Πρωτοβουλία Διοργάνωσης Συνεδρίων: http://synedrianeon.blogspot.gr/2012/10/12-13-141212.html 

Πρόσκληση-Εκδήλωση FB https://www.facebook.com/events/184451125013155/?ref=ts&fref=ts

Περιλήψεις Εισηγήσεων http://www.proslipsis.gr/cmCat_treePrd.php?&cm_catid=287&cm_prdid=17599