Life, Science and Fiction

της Ευλαμπίας Τσιρέλη Το παρεκκλήσι Capela dos Ossos , ή το παρεκκλήσι των οστών, βρίσκεται δίπλα από την εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου στην μεσαιωνική πορτογαλική πόλη Evora. Κατασκευάστηκε τον 16 αιώνα με πρωτοβουλία ενός φραγκισκανού  μοναχού που ήθελε να τονίσει την ματαιότητα αυτού του κόσμου. Η επιγραφή στην είσοδο το λέει ξεκάθαρα:   Nós ossos que aqui estamos pelos vossos esperamos, δηλαδή,   Εμείς τα κόκαλα που είμαστε εδώ, περιμένουμε τα δικά σου. Τον 16ο αιώνα, στην Evora υπήρχαν περίπου 43 νεκροταφεία που είχαν καταλάβει πολλά στρέμματα καλλιεργήσιμης έκτασης. Τότε οι αρχές αποφάσισαν να καταστρέψουν κάποια από αυτά. Μπροστά στον κίνδυνο να εκταφούν όμως και τα κόκαλα 5.000 μοναχών η εκκλησία αποφάσισε να μεταφέρει τα λείψανα στο παρεκκλήσι για να σώσει τις ψυχές τους. Οι μοναχοί που ζούσαν στο παρεκκλήσι βρήκαν καλύτερη την ιδέα να τοποθετήσουν τα λείψανα στους τοίχους αντί να τα κρύψουν πίσω από κλειστές πόρτες. Πίστευαν ότι οι επισκέπτες αντικ

της Ευλαμπίας Τσιρέλη Είναι γνωστό σε όλους πόσο περίεργη είναι η κοινωνία των Ιαπώνων. Αυτή τη φορά φαίνεται όμως ότι ξεπέρασαν κάθε φαντασία. Η υπερβολική αποξένωση μεταξύ των ανθρώπων και η εμμονή με την ηλεκτρονική και μόνο επικοινωνία, έχει αυξήσει επικίνδυνα τη μοναξιά και οδηγεί τους ανθρώπους πολύ πιο εύκολα να δώσουν τέλος στη ζωή τους. Το δάσος Aokigahara , γνωστό και ως «Η Θάλασσα των Δέντρων» είναι ένα δάσος 35 χλμ. στη βορειοδυτική πλευρά του όρους Fuji της Ιαπωνίας. Συνδεδεμένο με πολλούς θρύλους περί δαιμόνων της Ιαπωνικής μυθολογίας, είναι διάσημο ως το κατάλληλο μέρος για… αυτοκτονίες. Το 2002 βρέθηκαν 78 πτώματα σπάζοντας το ρεκόρ του 1998, που έφτανε τα 73. Κάθε χρόνο πάντως οι θάνατοι πλησιάζουν τους 100. Οι περισσότεροι φαίνεται ότι προτιμούν τον απαγχονισμό, αφού θεωρείται πως είναι ο πλέον ανώδυνος τρόπος να πεθάνει κανείς. Άλλοι παίρνουν υπνωτικά χάπια πριν στηθούν στην αυτοσχέδια κρεμάλα, τους, ενώ ελάχιστοι είναι εκείνοι που προτιμούν τον αυτοπυρ

της Ευλαμπίας Τσιρέλη Ένα, σχεδόν, πανευρωπαϊκό έθιμο που τιμάται ευλαβικά από –τουλάχιστον- τον Μεσαίωνα μέχρι τις μέρες μας, το αθώο ψέμα της 1ης Απριλίου αποτελεί, ακόμα και σήμερα, γρίφο για τους ιστορικούς που προσπαθούν να εντοπίσουν την προέλευσή του.  Η Πρωταπριλιά των Ελλήνων, η April Fools' Day των Βρετανών, το Poisson D’Avril (το ψάρι του Απριλίου δηλαδή) των Γάλλων και το Aprilscherz των Γερμανών, είναι μόνο μερικά από τα έθιμα που τηρούνται στην ευρωπαϊκή ήπειρο.  Προέλευση Η πρώτη εκδοχή θέλει αυτό το έθιμο να έχει ξεκινήσει από τους Κέλτες, οι οποίοι ήταν δεινοί ψαράδες. Η εποχή του ψαρέματος ξεκινούσε την 1η Απριλίου. Όσο καλοί ψαράδες όμως και να ήταν, την εποχή αυτή του χρόνου τα ψάρια πιάνονται δύσκολα. Έτσι και αυτοί, όπως προστάζει ο «κώδικας δεοντολογίας» των ψαράδων όλων των εποχών, έλεγαν ψέματα σχετικά με τα πόσα ψάρια είχαν πιάσει. Αυτή η συνήθεια, έγινε με το πέρασμα του χρόνου έθιμο. Γι’ αυτό και οι Γάλλοι ονομάζουν το πρωταπριλ