To δάσος του Θανάτου (Aokigahara - Δάσος των Αυτοκτονιών)

της Ευλαμπίας Τσιρέλη

Είναι γνωστό σε όλους πόσο περίεργη είναι η κοινωνία των Ιαπώνων. Αυτή τη φορά φαίνεται όμως ότι ξεπέρασαν κάθε φαντασία. Η υπερβολική αποξένωση μεταξύ των ανθρώπων και η εμμονή με την ηλεκτρονική και μόνο επικοινωνία, έχει αυξήσει επικίνδυνα τη μοναξιά και οδηγεί τους ανθρώπους πολύ πιο εύκολα να δώσουν τέλος στη ζωή τους.

Το δάσος Aokigahara, γνωστό και ως «Η Θάλασσα των Δέντρων» είναι ένα δάσος 35 χλμ. στη βορειοδυτική πλευρά του όρους Fuji της Ιαπωνίας. Συνδεδεμένο με πολλούς θρύλους περί δαιμόνων της Ιαπωνικής μυθολογίας, είναι διάσημο ως το κατάλληλο μέρος για… αυτοκτονίες. Το 2002 βρέθηκαν 78 πτώματα σπάζοντας το ρεκόρ του 1998, που έφτανε τα 73. Κάθε χρόνο πάντως οι θάνατοι πλησιάζουν τους 100. Οι περισσότεροι φαίνεται ότι προτιμούν τον απαγχονισμό, αφού θεωρείται πως είναι ο πλέον ανώδυνος τρόπος να πεθάνει κανείς. Άλλοι παίρνουν υπνωτικά χάπια πριν στηθούν στην αυτοσχέδια κρεμάλα, τους, ενώ ελάχιστοι είναι εκείνοι που προτιμούν τον αυτοπυροβολισμό, για να μην διαταράξουν την γαλήνη του δάσους.

Πινακίδα με κείμενο που αποτρέπει τους ανθρώπους από το να αυτοκτονήσον

Οι υπάλληλοι που εργάζονται ως φύλακες του δάσους, βρίσκουν ζωντανούς ανθρώπους πολλές φορές κι αν είναι τυχεροί καταφέρνουν να τους μεταπείσουν. Αρκεί μια φράση του τύπου «ξανασκέψου το φίλε μου, είμαι πολύ χαρούμενος που σε γνώρισα πάντως» για να αλλάξει τη γνώμη των απελπισμένων ανθρώπων. Τις περισσότερες φορές όμως δυστυχώς έρχονται αντιμέτωποι με απίστευτα θεάματα και δουλειά τους είναι να περισυλλέγουν τα πτώματα. Σε όποια κατάσταση αποσύνθεσης και να βρίσκονται αυτά, μεταφέρονται σε έναν σταθμό κοντά στο δάσος. Εκεί βάζουν το πτώμα σε ένα κρεβάτι που υπάρχει εκεί για αυτόν τον λόγο. Στο απέναντι κρεβάτι, ξαπλώνει κάποιος άλλος (ζωντανός), διότι υπάρχει η προκατάληψη, ότι αν κανείς παρατήσει ένα πτώμα μόνο του, το μοναχικό του πνεύμα θα ουρλιάζει όλη νύχτα και το σώμα θα κινηθεί μόνο του στο κρεβάτι του σπιτιού του όπου συνήθιζε να κοιμάται όταν ζούσε.

Το δάσος είναι γεμάτο αντίσκηνα και απομεινάρια φαγητού, ρούχα και άλλα προσωπικά αντικείμενα, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν παίρνουν όλοι πολύ σύντομα την απόφαση να πεθάνουν. Άλλοι αφήνουν κούκλες καρφωμένες ή κρεμασμένες και σημειώματα που δείχνουν ότι δεν τα κατάφεραν. Η απελπισία αυτών των ανθρώπων έχει κινητοποιήσει τις αρχές, που έχουν τοποθετήσει μια μεγάλη πινακίδα στην είσοδο του δάσους που παρακαλεί τους υποψήφιους αυτόχειρες, να το ξανασκεφτούν και να επικοινωνήσουν με την αστυνομία για βοήθεια.

Εκτός από τα ψυχολογικά, οικονομικά και προβλήματα υγείας που οδηγούν έναν Ιάπωνα στο απονενοημένο διάβημα, υπάρχουν και οι ταλαίπωροι ηλικιωμένοι που παραδοσιακά εγκαταλείπονται από τα παιδιά τους όταν γεράσουν. Αναγκασμένοι να φύγουν από το σπίτι, οι περισσότεροι σήμερα, μην έχοντας κανένα, μεταβαίνουν απελπισμένοι στο δάσος… Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η νουβέλα «Το Πλήρες Εγχειρίδιο της Αυτοκτονίας», του Wataru Tsurumui έχει γίνει best seller στην Ιαπωνία. Αντίτυπα του βιβλίου ανακαλύπτονται συνέχεια ανάμεσα στα προσωπικά πράγματα πολλών αυτοχείρων.

Πηγές:
en.wikipedia.org

www.funzu.com

articles.cnn.com

news247.gr